Wednesday, April 15, 2020

کسانیکه براین باورند که با استاندار فرماندار وزیر سفیر مشکلات بلوچ درایران حل خواهند شد در خواب شتری زندگی میکند.



ایران بعنوان یک کشور همیشه دشمنان تخیلی برای خود ساخته و از این دشمنان تخیلی برای تمرکز قدرت در تهران بعنوان  ابزاری استفاده کرده است. جنگ های داخلی یا خارجی که قابل کنترل باشند هیچ وقت به ضرر کشورها نبوده اند و در اینده نخواهد شد. کشور برای اتحاد ملت خود احتیاج به دشمن دارد که اکثریت اوقات این دشمنان خیالی هستند. بطوری مثال ایرانیان سکیولار اعراب را دشمن خود تصور می کنند و ارزش های اجتماعی خود را در تضاد با انها می بینند. حکومت اسلامی فعلی ایران امریکا, اسرائیل, سعودی را دشمن خارجی و بلوچ را دشمن داخلی تصور می کند و یک عده از پالوچ های هرات را به جان ملت بلوچ انداخته است. جنگ فرصت مناسبی برای افزایش قدرت, وسلب حقوق فردی اجتماعی را به دولت مرکزی می دهد.
دولت  برای دفاع و یا هزینه های تهاجمی احتیاج به افزایش درامد های خود  دارد و مجبور است که دنبال  راهایی جدیدی باشد و یکی از گزینه های دولت معادن بلوچ و دومی ساحل مکران می باشد.
جمهوری اسلامی زمانی که در اپوزیشن بود با طرح خودگردانی و اموزش زبان مادری با هزینه دولت موافق بود. اما چند هفته بعد از اینکه بقدرت رسید در همان روزهای اول بسوی کردستان لشکر کشی کرد و جنگ ایران و عراق دست خمینی و یارانش را برای کشتار مخالفان  بازتر کرد. جنگ برای سرکوبی کرد و بلوچ و نادیده گرفتن انچه که قول داده بود فرصت مناسبی بود. و  عده ای که حافظه ضعیفی دارند انچه را که خودشان در عمل تجربه  کرده اند دارند دوباره همان اشتباه را  تکرار می کنند.
بعضی از سازمانهای سیاسی بلوچ حل مشکلات  بلوچ را در اینکه استاندار, فرماندار, و مدیران کل بلوچ باشند می بینند. این عده حقوق مردم بلوچ را به بازی گرفته اند و اینها بعنوان فرد می خواهند در قدرت با تهران شریک شوند و در این هدف از مردم بعنوان ابزار دارند ستفاده می کنند. در غیر این صورت همه می دانند حتی اگر رئیس جمهور ایران بلوچ باشد هیچ گره ای از مشکلات بلوچ حل نخواهد شد. نخبه های ایرانی پایبند قانون نیستند با مردمی که پایبند قانون نباشد شراکت غیر ممکن است. افراد در دایره قانون و نهادها می توانند خدمت کنند.  
استاندار و فرماندار و مدیران کل در بلوچستان تحت فرمان وزارتخانه   کار می کنند و از خود هیچ قدرتی ندارند اصلا هیچ فرقی نمی کند که این مدیران اجرایی بلوچ یا غیر بلوچ باشد. این تهران است که حاکم است و بلوچ محکوم فرقی نمی کنند که چه کسی زندان بان زندانی باشد. شاید اگر بلوچ باشد می تواند از فساد اداری به نفع خود و دوستان خود استفاده کند. نفع وزیر شدن بلوچ در جمهوری اسلامی فردی می باشد نه که ملی.
هر دولتی در اینده, مثل حکومت سلطنتی قبلی و اسلامی فعلی, حتی اگر رای مردم برای ان مهم باشد, برای حفظ منافع اکثریت رای دهندگان خود حقوق بلوچ را نادیده خواهد گرفت, بدون اینکه نادیده گفتن حقوق بلوچ کوچکترین  تاثیر روی ان حکومت بگذارد. چونکه تعداد رای بلوچ کم است و منابع ان بسیار. هیچ ملتی در دنیا تا حالا بخاطر اخلاق و رفتا نیکو از مال دیگران دست برنداشته است.  بیشتر شهرهای تجارتی و صنعتی دنیا بر ساحل دریا ساخته شده اند و شهرکسازی هایی که جمهوری اسلامی بنا کرده در حکومت اینده متوقف نخواهند شد و سازمانهای فدرالی قادر به توقیف انها نخواهند بود چونکه اینده اقتصاد ایران به ساحل مکران گره خورده است.
ما چندین بار گفته ایم که منافع بلوچ در تضاد با بقیه ایرانی هاست. در حالات قدرت طلبی دولت فدرال و دمراتیک  تهران بلوچ هیچ گونه ابزار دمکراسی در دست نخواهد داشت که بر تهران فشار وارد کند. بطور مثال در مورد انتقال جمعیت به ساحل مکران فدرال ترک و کرد با تهران منافع مشترک خواهند داشت و حکومت فدرال و دمراتیک  تهران بدون هیچ مانعی بلوچ را در سرزمین خودش به اقلیت تبدیل خواهد. کسانیکه براین باورند که با استاندار فرماندار وزیر سفیر مشکلات بلوچ درایران حل خواهند شد در خواب شتری زندگی میکند. بلوچستان مستقل اینده بلوچ را  تضمین می کند. حاکمیت ملی بلوچ در بلوچستان ازاد  از ایران است.
مهراب سرجوی لندن

No comments: