نخبگان فارس برای حفظ تمامیت ارضی ایران و ادغام ملل غیرفارس در ایران نیاز به خلق احساس مسئولیتی ملی و همچنین منافع و تاریخ مشترک که در آن احساسات ناسیونالیستی را برانگیزد دارند. در این راستا نظام زیر کنترل فارس در ایران دست به آموزش نظامی و آموزش مدنی همگانی در بلوچستان، الاحواز، کردستان و اذربایجان و گیلان و مازندران زده است تا امکان برانگیختن احساسی از هدف و سرنوشت مشترک با فارس را فراهم کند و تاریخی مشترک با ملل تحت اشغال ایران پدید آورد.
مردم بلوچ در بلوچستان تحت اشغال ایران هیچ نقطه مشترکی با فارس ندارد از زمان اشغال بلوچستان در سال 1928 دولت تهران در هدف ملت سازی یا بعبارتی یکسان سازی هویتی و فرهنگی در بلوچستان موفق نشده است و پس از گذشت نه دهه همچنان اکثریت بلوچ ها استقلال بلوچستان را ترجیح می دهند.
جنگ ایران در یمن، سوریه، عراق و حمایت مالی و نظامی از حزب الله لبنان و دیگر گروه های تروریستی در جهان و همچنین رقابت ایران با آمریکا برای نفوذ بیشتر در خاورمیانه، منابع مالی و نیروی انسانی ایران را به گونه خطرناکی تضعیف کرده است. ایران برای رقابت و ادامه جنگهای نیابتی احتیاج به منابع مالی و نیروی انسانی بیشتری دارد اما این در حالیست که امکان دسترسی دولت به منابع مالی و انسانی روز به روز کمتر می شود و فشار بر مردم هر روز رو به افزایش می باشد.
از یک طرف نیروی انسانی و منابع اقتصادی کشور تاکنون صرف گسترش امپراتوری شیعه در خاورمیانه و جهان شده است. و از طرفی دیگر خطر استقلال بلوچستان، الاحواز، کردستان و آذربایجان بالا گرفته و به تهدیدی جدی مبدل شده است و به احتمال زیاد تهران همزمان توان تامین هزینه جنگ های خارجی و داخلی را نداشته باشد.
خطرات داخلی و خارجی که نخبگان حکومتی و اپوزیسیون فارس پیش روی خود دارند آنها را علاقمند به چانه زنی با نخبگان محلی بلوچ، کورد، عرب و ترک در جبهه فدرالیسم می کند تا از خطر از هم پاشیدن ایران در این برهه حساس بکاهند و پس از اینکه خطرات جنگ های بیرونی کاش یافت و منابع مالی و انسانی خویش باسازی شد بتوانند کنترل تهران بر بلوچستان و سایر مناطق تحت مناقشه را برقرار کنند.
مهراب سرجوی لندن
No comments:
Post a Comment