آیا ما به کشور-ملت وهمچنین به یک الگوی ملت-کشورنیازداریم

 

 

۶-چرا ناسیونالیست های فرهنگی در مقابل ناسیونالیست های تجزیه طلب؟

«ارنست گلنر» با قاطعیت موضع بسیاری از نظریه پردازان را زمانی که به طور مشهور ادعا کرد، « ناسیونالیسم در درجه اول یک اصل سیاسی است ، ناسیونالیسم اساساً یک اصل سیاسی است، که معتقد است واحد سیاسی و ملی باید هماهنگ باشند، بیان کرد. احساسات ناسیونالیستیم  خشم ناشی از نقض  قائده کلی است. جنبش ناسیونالیستی جنبشی است که توسط چنین احساساتی برانگیخته می شود». به همین ترتیب، دائماً به ما توصیه می‌شود که از سیاست‌های  کشور-ملت حمایت نکنیم، زیرا همه ناسیونالیسم‌ها به ناچار تبدیل به ناسیونالیسم جدایی‌خواهانه در نهایت استقلال طلب می‌شوند. با این حال، ما می‌توانیم شرایطی داشته باشیم که در آن یک جنبش فرهنگی-ناسیونالیستی، در درون نظام‌های نامتقارن فدرال و پارلمانی لانه کرده  باشد؛ کنترل سیاسی دموکراتیک یک واحد از یک فدراسیون را به دست  آورد، و حکومت  کند و شهروندان قلمرو خود را به زبان، فرهنگ و تاریخ ملت خود آموزش دهد. و همچنین قادر به ایجاد ائتلاف در مرکز باشد. اگر چنین گروهی فدرالیست یا فدراسیون  توسط ناسیونالیست‌های جدایی‌طلبی که برای استقلال از خشونت  یا تهدید  استفاده  می‌کنند، به چالش کشیده شوند، گروه های  ناسیونالیسم فرهنگی حاکم، در خطر از دست دادن  منافعی  که به دست آورده‌اند، باشند، این امکان کاملا وجود دارد که این ناسیونالیست های فرهنگی  برای حفظ منابع سیاسی و امنیتی که اکنون تحت کنترل خود دارند علیه ناسیونالیسم استقلال طلب استفاده  کنند. و ممکن است همراه با مرکز علیه استقلال طلبان بجنگند. 

آیا ما به کشور-ملتوهمچنین به یک الگوی ملت-کشورنیازداریم؟